Knjiga govori o neobičnoj sudbini i hrabrosti mlade Dalije Grinkevičjute koja je posle sovjetske okupacije 1941. godine deportovana iz Kaune u Altajski kraj.
Autorka piše o svojoj deportaciji iz Kaune, privremene prestonice Litvanije u Altajski kraj, a kasnije preko Jakutska do Tiksija na ostrvu na ušću Lene, severno od Arktičkog kruga. Imala je 14 godina i deportovana je zajedno sa majkom i bratom. Nakon što je pobegla nazad u Litvaniju, ilegalno je živela tamo, pre nego što su je godinama kasnije ponovo otkrili i vratili u Sibir. Nakon prvog boravka u Sibiru, beleži uspomene koje je sakrila u jednu teglu i zakopala u bašti. Kada se vratila sa druge deportacije - nije mogla da je pronađe. Studira, kasnije radi kao lekar, ali je vlasti ne ostavljaju na miru. Umire u 60. godini. Zapisi skriveni u zemlji, u vrtu, slučajno su pronađeni nakon njene smrti.
