Ministarstvo neizmjerne sreće odvodi nas godinama unazad – priča počinje u skučenim predgrađima starog Delhija i traje i u blještavoj metropoli koja neprekidno raste i ide dalje i dalje – ka Kašmirskoj dolini i šumama Indije u kojima je rat mir, a mir rat i gdje se, s vremena na vrijeme, proglašava „unormaljivanje odnosa".
Andžum, koja je nekada bila Aftab, razvija svoj pohabani tepih na gradskom groblju, mjestu koje zove „domom". Beba se iznenada pojavljuje na pločniku, odmah iza ponoći, u kolijevci od otpadaka. Enigmatična S. Tilotama je istovremeno i prisustvo i odsustvo u životima trojice muškaraca koji je vole.
Ministarstvo neizmjerne sreće je istovremeno bolna ljubavna priča i odlučna opomena. Ispričana je šapatom, vikanjem, kroz suze, ponekad i kroz smijeh. Njeni su akteri ljudi koje je slomio svijet u kojem žive, no koji su onda, ipak, sakupljeni i skrpljeni ljubavlju – i nadom. Upravo stoga, oni su stameni onoliko koliko su kršljivi i nikada se ne predaju. Ova opčinjavajuća, veličanstvena knjiga kao da ponovo izumijeva sve ono što roman može da postigne. I na svokoj stranici svjedoči čudu pripovjedačkog dara Arundati Roj.
