Roman-ukrštene reči, kako je Pavić odredio svoj "Predeo slikan čajem", metafora je ukrštanja raznih života, raznih životnih priča i sudbina. Promenivši sopstveno ime, Pavićev junak menja i svoj identitet i kao da prelazi iz jednog života u drugi, iz jednog romana u drugi. Predeli koje tokom svog život ajunak oslikava čajem, slika su njegove duše, istorija njegovog života, ali isto tako oni su veza sa samom istorijom, sa prošlošću i tradicijom iz koje potičemo. Priča o stvaralaštvu, o porivu ka graditeljstvu i slikarstvu, koji najpre ne može da se ispolji, a potom stvara čuda, jeste priča o čoveku, o sticanju samopouzdanja, o ljubavi.
