Tema je izrazito aktuelna, kako na srpskim, tako i na širim evropskim prostorima, jer heraldički i veksilološki izraz, iako drevan po svom nastanku, ostaje aktuelan i važan za očuvanje državnog, verskog ili nacionalnog identiteta, ali i za uspostavljanje ili prekomponovanje istog, a u skladu sa dražavotvornim ili političkim aspiracijama određenog titulara. Autor rečeno prati i argumentuje, posebno se osvrćući na primere Francuske i Italije, kao zemalja – osnivača Evropske Unije, ali i rodnog mesta evropske heraldike. Istim politikološko-religiološkim metodom, on obrađuje i pitanje usvajanja i izmena državnih simvola u Srbiji, Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, Severnoj Makedoniji i tzv. Kosovu.
Svedoci smo koliko je ta tema sveža i aktuelna. Osobito u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, Severnoj Makedoniji i nezakonitoj psevdodržavnoj tvorevini na prostoru naše pokrajine Kosovo i Metohija. Posebno su najnovija zbivanja u Crnoj Gori rečiti pokazatelj aktuelnosti naše teme, jer je odnos tamošnje vlasti prema pitanju državnih simvola isključivo motivisan nastojanjem na preoblikovanju postojećeg i formiranju nekog novog nacionalnog i verskog identiteta, a u cilju što rezolutnijeg distanciranja od sopstvenog srpskog porekla i upodbljavanja ideološkoj matrici tzv. evropskih i severnoatlantskih integracija. Upravo smo zbog toga najveći deo našeg bavljenja u ovoj knjizi posvetili ovim primerima, predhodno uvodeći čitaoce u temu kroz primere Francuske i Italije, jer oni najbelovidije svedoče da je glavni problem politikloško-religiološke prirode i da se on odlično manifestuje, osvetljava i tumači kroz odnos prema državnim simvolima. To je, zapravo, svojevrsni identitetski heraldičko-veksilološki lahmus papir, koji svedoči o tome kakve se geopolitičke magistrale trasiraju u glavama određenih globalističkih planera, a sve u cilju preoblikovanja originalnih nacionalnih i religijskih identiteta, kao jedne od glavnih smetnji u procesu upodobljavanja ideologiji tzv. evropskih i severnoatlantskih integracija.
Dakle, zadatak ovog rada je, zapravo, da baci malo svetla na nove državne simvole pojedinih evropskih zemalja i novonastalih država i psevdodržavnih entiteta na tlu srpske heraldičke jurisdikcije, a u sklopu procesa sekularizacije i njihovog upodobljavanja ideologiji tzv. evropskih integracija ili pokušaja formiranja novih (psevdo)nacionalnih i verskih identiteta, sa svim posledicama koje to proizvodi, a naročito sa stanovišta religiologije i politikologije religije.
