Polazeći od žanra autobiografije, koji podrazumeva istinito pisanje o sebi i beleženje događaja koji su bitno odredili život onog koji piše, Branislav Nušić zapravo izokreće prvobitni model, pretvarajući svoj životopis u izvesnu parodiju ovog žanra. Pišući o svom rođenju, detinjstvu, đačkim danima i dečjim nestašlucima, prvoj i kasnijim ljubavima, ali i o ženidbi posle koje čovek više i nema autobiografije, Branislav Nušić izvanrednim smislom za humor mami osmehe čitalaca, ali ih neretko i iznenađuje crnohumornim tonom. Čitajući njegova dela danas, posle više od jednog veka, jasno je da njihova umetnička vrednost i kvalitet ne jenjavaju, te im se generacije čitalaca iznova i iznova vraćaju.
Branislav Nušić (1864–1938), srpski komediograf, pisac i novinar, rođen je u Beogradu u trgovačkoj porodici. Zbog porodičnih neprilika detinjstvo je proveo u Smederevu, gde je završio osnovnu školu i prva dva razreda gimnazije. Maturirao je u Beogradu, pa diplomirao na Pravnom fakultetu, koji je tada bio u sastavu Velike škole. Alkibijad Nuša, kako je pravo ime Branislava Nušića, književnosti se posvetio 80-ih godina XIX veka. Iako ga mnogi pamte kao pisca čuvenih komedija poput Narodnog poslanika, Sumnjivog lica i Gospođe ministarke, Branislav Nušić ostavio je za sobom i dela drugih žanrovskih određenja koja su podjednako umetnički vredna. Među njima su i Autobiografija i Hajduci.
