Uroš Predić, jedan od najznačajnijih srpskih slikara svih vremena, napisao je Autobiografiju 1921. godine. Dopunio je dva puta nakon Drugog svetskog rata, ali su ti zapisi ostali u rukopisu.
Prvo kompletno izdanje Autobiografije, nakon više od sedam decenija, donosi sva tri Predićeva memoarska zapisa, ali i niz njegovih fotografija i crteža.
Prateći životni put slikara iz banatskog Orlovata – koji se proslavio u Beču, ali ipak odlučio da se „oduži svom rodu“, kako je sam govorio – ova knjiga nam daje dragoceni prikaz ne samo njegovog umetničkog razvoja, već i uzbudljivog života. U njoj ćemo otkriti okolnosti Predićevog prijateljstva sa Mihajlom Pupinom i porodicom Dunđerski, ali i poznanstava sa najistaknutijim ličnostima srpske istorije dvadesetog veka. Osim toga, Autobiografija predstavlja i širu sliku društvenih previranja tokom nekoliko decenija burne istorije, u kojima je i Predić učestvovao.
Pisana krajnje pitkim i prijemčivim stilom, Autobiografija Uroša Predića, koja se nakon nekoliko decenija konačno nalazi pred našom publikom, donosi jedinstveni uvid u intimni život velikog slikara, pružajući nam u isto vreme nenadmašni prikaz okolnosti njegovog umetničkog stvaralaštva.
„Asketski lik tog savršeno mirnog gospodina, njegova samouverena, beskompromisna rečenica, formulisana ponekad oporo, suvo i jetko, a iznad svega njegove biblijske godine, slabile su otpor njegovih sabesednika, nagonile na dužno poštovanje prema umetniku koji je na postojanosti umetničkih uverenja izgradio čitav svoj dugi život, bezrezervno rešen da do kraja istraje u teškim menama svoje umetničke usamljenosti.“
Dejan Medaković
