Na nadahnut način Knežević u svojoj viziji, iz svog ugla, ponavlja priču o svim diktatorima svijeta, tipsku, prepoznatljivu na liniji “preko trnja do zvijezda i natrag”. A snaga ovog romana je u uglu gledanja na prolaznost stvari, svega pa i same vlasti, koja, kao i sve drugo, ipak ima rok trajanja, koliko god to bilo nepojmljivo svima na tronu.
Knežević je pritom na visoko sofisticiran način uspio i da se izdigne iznad svakog jeftinog revanšizma prema bilo kome, pa i prema moćnicima na našem tlu, koji su mu nanijeli mnogo zla. Jer njegov roman, kao i kod svakog pravog pisca, ima za cilj da sačini nepristrasnu literarnu sliku jednog fenomena. I da se, po onoj poznatoj, čitalac uz smijeh oprašta od velikih snova velikih diktatora, i da traga za svojevrsnim opravdanjima za njihovo liderstvo, često potpuno alogično, ali tim prije moćnije u očima svake zaslijepljene nacije, opčinjene ljubavlju prema Velikom vođi, spremne da sanja sa njim snove o vječnosti svega pa i vlasti, i misiji malog naroda u svjetskim okvirima.
