Reč je o delu posvećenom najvećem srpskom impresionisti Kosti Miličeviću (1877–1920), i nastanku njegove slike „Vido, ostrvo smrti“ iz 1919. godine, stradaloj u nemačkom bombardovanju tokom Drugog svetskog rata. Roman upozorava da je umetničko delo neuništivo i kad mislimo da je uništeno, jer je život Veliki Kreator nezamislivih čuda!
Ovo je roman o pisanju romana i potrazi za građom o tragičnoj sudbini jednog od najzaslužnijih slikara srpskog umetničkog eksperimenta, koji su upustili duh i dah moderne Evrope u Srbiju, ali i sudbinama svih preosetljivih, nespremnih da zarad sitnih, trenutnih interesa izgube vekovima građen identitet. Takođe, to je roman o ljubavima, nesporazumima, željama i nadanjima, emocijama isprepletenim kroz savremene ali i događaje iz prošlosti, koje pisac kao glavni akter kroz nametnutu mu igru, u koju je uvučen spletom gotovo nemogućih okolnosti, prikuplja i od njih gradi autentičnu priču prilagodljivu svakom vremenu.
Izvesni Matematičar u svom iznajmljenom stanu, u nekadašnjoj prvoj Srpskoj crtačkoj i slikarskoj školi na Dorćolu, otkriva sef sa sedam crteža, koje je Kosta Miličević crtao u kupeu Orijent ekspresa na putu iz Minhena za Beograd 1903. godine, kao predskazanje Velikog rata (1914–1918). Igrom kombinatorike, Matematičar bira saveznike ali i bizaran način, pa i mesto – rusku knjižaru u centru Beograda – gde će im ostaviti crteže, svestan da će ih tek oni, svojim jakim senzibilom i povezanim sudbinama, sklopiti u jednu sliku kao magični pazl – čuvenu sliku „Vido, ostrvo smrti“, vraćajući je u život, ali i istoriju umetnosti.
