... U nastojanju da prikaže sudbinu jedne jevrejske porodice s našeg tla, autor je u stvari otišao mnogo dalje: pokazao je da se od neminovnosti istorije ne može pobeći. Naslikao je istoriju kao neman koja se u cikličnim periodima vraća, ali i kao suludog šaljivčinu koji je svakog časa spreman da promeni boju figurama kojima se igra. Miris kiše na Balkanu jeste značajan doprinos oskudnoj jevrejskoj književnosti kod nas, ali s obzirom na to da su prelomni trenuci u istoriji ovdašnje jevrejske zajednice u isto vreme prelomni trenuci za celu našu zemlju, da se njena istorija oslikava u tragičnoj povesti jedne jevrejske porodice, onda ovaj roman prerasta uske granice takvog određenja i njegov značaj postaje znatno širi.“
– Iz recenzije Davida Albaharija
