Hermeneutika. Istorija, osnove i klasici teorije razumijevanja bavi se razumijevanjem kao univerzalnim fenomenom, ali i njegovim značajem za metodologiju društvenih i duhovnih nauka. Neka od najvažnijih pitanja njihovog utemeljenja i metodologije raspravljana su upravo u okviru raznih hermeneutičkih koncepata. Među njima posebno se ističu klasici hermeneutike poput Šlajermahera, Diltaja i Gadamera, ali i Hajdegera koji je početkom 20. vijeka problemu razumijevanja dao egzistencijalnoontološki karakter i utemeljio ono što se podrazumijeva pod ontološkim obratom u hermeneutici. Posljednjih decenija hermeneutika je donekle potisnuta iz rasprava o ustrojstvu društvenih nauka, ali postepeno dobija na značaju u sferama kao što su etika, filozofija tehnike, antropologija, filozofska praksa. Ova knjiga predstavlja pokušaj da se ponovo skrene pažnja na hermeneutiku kao nezaobilazan faktor u tom diskursu, te da se predstave najvažnije pozicije i metodološki problemi tokom njene istorije koja je duga gotovo koliko i istorija same filozofije.
