Kapitalno delo jednog od najpoznatijih svetskih istoričara umetnosti. Ono obuhvata vremenski period od XI veka, kada su pod vizantijskim uticajem nastajale najstarije ikone u Novgorodu, preko dela Teofana Grka i Andreja Rubljova, do početka XVI veka i ikona moskovske škole. Pored datiranja, estetičke i tehničke analize ikona, autor je jasnim jezikom objasnio poreklo i delanje različitih slikarskih škola na ruskoj teritoriji. V.N. Lazarev je pokazao kako je posle propasti Vizantijskog carstva rusko slikarstvo, posebno ikonopis, preuzelo vodeću ulogu u umetnosti na prostorima pravoslavnog hrišćanstva i postalo njihov uzor. Ovo delo sadrži 260 tabli u boji sa reprodukcijama ruskih ikona.
