Lov na istorijsku pozadinu klozeta predstavlja zanimljivo putovanje kroz kulturnu i društvenu istoriju. Od kako su ljudi organizovali društveni život, izlučevine ljudskog tela pravile su probleme. Način na koji su ljudi obezbeđivali hranu važno je područje istraživanja da bi se razumelo kako su ljudi uređivali svoj život. Ali otpadni materijal ljudskog tela je, nasuprot tome, bio toliko potisnut tabuima i mitovima da je to kočilo pisanje istorije i naučno prikazivanje društvene istorije. Najvažniji izvori za istoriju klozeta ne mogu se zato naći u tradicionalnim istorijskim izvorima već u usmenoj kazivačkoj tradiciji, u predanjima i književnosti. Sage staroislandskog pisca Snorija Sturlusona (1178/79–1241) predstavljaju, na primer, jedan takav izvor. Tu nalazimo prve pokušaje da se smisli samo ime za mesto gde ljudi obavljaju nuždu.
