Ljudi od pera – viri literati – u XIV veku, kao i u svim drugim periodima istorije Vizantije, bili su neznatna grupa stanovništva. Ipak, bez obzira na svoju malobrojnost, oni su bili prilično kompaktna grupa koja je ispunjavala svoju socijalnu misiju: nositi buktinju obrazovanja, biti glasnogovornik službene ideologije i istovremeno onaj koji izražava sumnju, prikriveni opozicionar. Kultura epohe i njena duhovna klima vezane su za intelektualnu delatnost te grupe.
