Ova knjiga predstavlja prvu studiju ovakve vrste na srpskom jeziku, a pоsvećena je odnosu duhovne i svetovne vlasti u drugoj polovini XI veka u doba pape Grigorija VII Hildebranda. Rad je utemeljen na izvorima prve vrste, kao starijoj i najnovijoj literaturi, i kod nas i u svetu. Obično se smatra da je papa Grigorije poznat samo kao crkveni reformator. Međutim, autor ove temeljne studije pokazuje da to nije bila samo borba da se u crkvi iskoreni prisutna simonija, oženjeno sveštenstvo, laička investitura, već da se na Zapadu u duhovnom domenu rimokatoličke crkve uspostavi teokratska monarhija, odnosno da papa bude ne samo duhovni, već i svetovni vladar na Zapadu. Vremenski okvir koji obuhvata ova studija je cela druga polovina XI veka, počev od Velikog raskola 1054. godine.
