Bolećivost prema sopstvenoj mladosti ne zaobilazi niti jednu generaciju, melanholično vraćanje na ranije sopstvo koje, na žalost, više nije dostupno. Takva melanholija prožima ovu zbirku Andersonovih priča, uz karakterističan prizvuk srednjeameričke kulture Andersonovog detinjstva.
Priče o ljudima i konjima opraštanje su od načina života koji su industrijalizacija, nauka i kapitalizam deformisali i odneli u zaborav.
Zbirka sadrži neke od Andersonovih priča koje najuspešnije odolevaju testu vremena: remek-delo Jaje, u kom Andersonovog običnog čoveka obuzima ideja “američkog sna” i razbija ga poput ljuske ili priča
Muškarac koji je postao žena, koja kroz simbolizam životinjskog sveta i potisnutog homoseksualizma govori o impotenciji ljudskog duha, čine Andersona, nakon toliko vremena, i dalje svežim i aktuelnim.
