Stihovima destilovanim iz spoja simbolističke muzikalnosti, impresionističke osetljivosti, stilske virtuoznosti i intelektualne britkosti, Antun Gustav Matoš uveo je hrvatsku liriku u maticu evropske moderne. Njegov rad označio je prekid s provincijalizmom i otvorio je prostor estetski i duhovno ambicioznijoj književnosti, tačnije postavio je temelj za literarnu (nad)gradnju koja je usledila dolaskom Miroslava Krleže i Tina Ujevića.
Ovaj izbor Matoševe lirike otkriva kako majstora soneta i sinestezije, Bodlerovog učenika na tragu ljubavi, prolaznosti i smrti, („Notturno“, „Jesenje veče“ i „Utjeha kose“) već i društveno angažovanog kritičara, koji neumorno bdi nad političkom situacijom u domovini, izražavajući stihovima duboku povezanost sa narodnom sudbinom („Stara pesma“, „Iseljenik“).
Sva njegova poezija, bez obzira na motive, nosi u sebi jednu čvrstu zajedničku komponentu i smisao: naglašeni ton sjete, melankolije i pesimizma. Neka duboka neizreciva tuga i bol, predosjećaj smrti i stravični osjećaj nečeg nedorečenog i tamnog – stalni su lajtmotiv Matoševe lirike.
Miroslav Šicel
| Karakteristika |
Vrednost |
| Kategorija |
POEZIJA
|
| Autor |
Antun Gustav Matoš
|
| Težina specifikacija |
0.5 kg |
| Izdavač |
KONTRAST |
| Pismo |
Latinica |
| Povez |
Broš |
| Godina | 2025 |
| Format | 14,8x21 |
| Strana | 110 |
