Pisanje o politici sa periferije znači pisanje iz ne-normativne pozicije, pisanje o manjinskom i iz manjinskog. Feministička, postkolonijalna i kvir teorija ukazuju nam na to da upravo ta manjinska perspektiva može ponuditi drugačije horizonte mišljenja i delovanja – da je pisanje o afektima i stvarima jednako politički čin i čin pisanja o političkom, koliko i pisanje o demokratiji, revoluciji ili konsenzusu. Periferije političkog, tako posmatrano, predstavljaju međusobno različite lokacije mišljenja koje se istovremeno suprotstavljaju normativnoj podeli unutar polja političke teorije, kao i kapitalističkoj geografskoj podeli.
Najzad, i sam pojam periferije preobražava sopstvena značenja zajedno s preobražajima političkog (odlomak iz Predgovora)
