Putopisna proza, satkana od poetskih slika, autentičnog ambijenta u dodiru sa prošlim vekovima, šalje pomalo zaboravljena značenja i civilizacijske opomene.
Kotor sa misterijom kotorskog zvuka i čuvenim ženama kotorskim; Teheran kao kraj jedne epohe; Portugalija, zemlja učtivosti; Aleksandrija i Egipat kao kolevka sveta; Španija sa vizijom bez pravih linija; Firenca sa rođenjem renesanse; Drezden kao razrušeno umetničko gnezdo – sve su to slike čije se univerzalno značenje ogleda u njihovim simbolima i vrednostima.
