Tibetanska knjiga mrtvih, ili, kako se izvorno naziva Bardo Thodol (oslobođenje slušanjem u posmrtnom stanju), jedinstveno je delo sakralnog segmenta svetske književnosti. To je knjiga zapečaćena sa sedam pečata tišine - ne zato što njeno saznanje treba uskratiti neupućenima, već zato što bi se njeno saznanje pogrešno shvatilo a, iz tog razloga, imalo bi tendenciju da zlouputi i povredi one koji nisu podobni da ga prime.
Tibetanska knjiga mrtvih je prvi put prevedena na engleski početkom stoleća (prvo izdanje 1927.godine) zajedničkim radom tibetanskog lame Kazi Dave Samdupa i izdavača dr. Evans-Venca. Prevod je sa tibetanskog izvornika, koji pripada tradiciji Mahajana budizma, a Tibetanci su ga oduvek koristili kao ritualni posmrtni tekst. Lama Kazi Dava Samdup i Evans-Venc nadopunili su tekst iz drugih izvornih zapisa Bardo Thodola.
