Dok je većina takozvanih jeretičkih grupa u srednjem veku bila brzo otkrivana i uništavana od strane crkve, katarizam je cvetao kao alternativa katolicizmu skoro dvesta godina. Prvi pisani podaci o ovoj gnostičkoj zajednici pojavljuju se 1143. Katari su tvrdili da katolička crkva ne samo da je lažna, već i sasvim zla, a čak su je nazivali i crkvom Satane.
Katarski sledbenici smatrali su sebe istinskim naslednicima Hristovog učenja, koje je preneseno direktno od apostola. Katari su se držali dualističkog učenja, vere koja je starija od hrišćanstva, i to u svom najjednostavnijem obliku, a koje uči da postoji Svetlost i Tama i da su to dva jednaka, suprotstavljena i večna principa i sile. Šon Martin iznosi validne istorijske činjenice o ovoj „najuspešnijoj jeresi srednjeg veka“.
