Glavni junak Orahove ljuske, četrnaestog romana Ijana Makjuana, nije niko drugi do nerođeni dečak, koji likove i fabulu prati iz navodno najbezbednijeg položaja koji pripadnik ljudskog roda može zamisliti – iz majčine utrobe. Upravo iz te perspektive, on će, međutim, postati svedok sveljudskog čemera i jada, a ubrzo i svedok i čak tihi, nemoćni saučesnik jednog groznog ubistva. Njegova majka Trudi izneverila je svog supruga Džona, oterala ga iz njegove roditeljske kuće i započela strastvenu i patološku vezu sa svojim deverom, Džonovim mlađim bratom Klodom. Plod koji nosi u stomaku, savremeni, još nerođeni Hamlet, nema izbora do da osluškuje, oseća, saznaje, razumeva, analizira. Ušuškan u materici, iskusiće i prva pijanstva, i prve sumnje, i prve telesne užitke, i svu gorčinu života. Kontemplativnom embrionu ukazala se prilika da upozna ljude pre nego što i sam postane čovek.
