Dositej je vremenom postao ličnost koja je iz nacionalne istorije, književnosti i antropologije ušla u dramu i postala dramski junak. Naime, Dositej se kao dramski junak, pojavljuje – koliko je do sada poznato – u deset pozorišnih, radijskih i televizijskih drama naših pisaca. Četiri drame pisane su za pozorišno prikazivanje (Mladost Dositeja Obradovića Koste Trifkovića, Učitelj Dositej Jovana Radulovića; Vožd i diplomatija Milana Đokovića i Dosije Dositej Eliane Gavrilović), tri za radio (Dositej Zvonimira Kostića, Dositejeva poslednja noć Olge Savić i monodrama Saputnik Miodraga Matickog) i tri za televiziju (serija Vuk Karadžić, prema tekstu Milovana Vitezovića, u kojoj se Dositej pojavljuje o dve epizode, potom Jastuk groba mog Slobodana Stojanovića i Noćno putovanje u Karlovce Dušana Belče). Pišući o svih deset dramskih tekstova u kojima se pojavljuje Dositej, Radomir Putnik zaključuje: „Sakupljene na jednom mestu, drame srpskih pisaca u kojima je Dositej dramski junak ili lik, svedoče o potrebi scenskog, filmskog, radijskog ili televizijskog prikazivanja nekih važnih delova Dositejevog života. I kada je reč o biografskom pristupu, i kada autori grade svoju sliku Dositeja i njegovog delanja, čitaocu se nameće neodoljivi utisak da je Dositej Obradović jedna od naznačajnijih ličnosti novije srpske istorije, a da su osnovne idejne i prosvetiteljske postavke njegovog dela i dalje nezaobilazne i vredne poštovanja. Sve drame, od Trifkovićeve do Belčine, sadrže zajednički imenilac koji bi mogao da glasi: Dositej je naš savremenik".
