Polazeći od Vajldovog shvatanja književnosti i umetnosti iznetog u ogledima („Istina maski“, „Propast laganja“, „Pero, olovka i otrov“ i „Kritičar kao umetnik“) i čuvenom predgovoru za roman Slika Dorijana Greja, te njegovog prikaza odnosa umetnosti i stvarnosti u Dorijanu Greju, zbirkama bajki Srećni princ i druge priče i Kuća narova i drugim Vajldovim proznim ostvarenjima, Predrag Mirčetić u svojoj studiji sučeljava dva viđenja Vajlda – Vajlda kao umetnika i Vajlda kao kritičara. U studiji koja srpskoj nauci o književnosti nudi prvo temeljno razmatranje dela ovog najznačajnijeg predstavnika britanskog larpurlartizma, autor dovodi u pitanje opšte-prihvaćeno i jednostrano viđenje Vajlda kao isključivog sledbenika esteticizma i pridružuje mu novo viđenje Vajlda kao vrsnog etičara.
