„Mikroskopska anatomija i istoriografija kulture vatrenog oružja, ova knjiga nastala je iz dubokog uverenja i strasti.“ Reč je o delu u kom Pol Oster, spajajući dva sebi svojstvena književna izraza, memoarsku prozu i esejistički tekst, predočava genezu odnosa Amerikanaca prema vatrenom oružju i razmatra različite implikacije tog odnosa, sa željom da dođe do neke vrste logičnog odgovora na pitanje zbog čega su Sjedinjene Države zemlja sa najvećim brojem masovnih ubistava. Koristeći relevantnu literaturu, ali i sopstveno iskustvo sa vatrenim oružjem, Oster pokušava da uspostavi koliko-toliko logičan sociokulturni okvir za zlodela koja izmiču svakom razumu. Tragične događaje obrađene u knjizi prate crno-bele fotografije Spensera Ostrandera, kao vizuelni podsetnik na tu pustoš prostora i duše, što mesta masovnih ubistava neizbrisivo jesu.
