Događaji knjige Ujka Vasina slava smešteni su u svega četiri dana, od 31 jula do 04 avgusta 1987, ali reminiscencije, kako glavnog lika, tako i drugih protagonista, dosežu vreme pred Prvi svetski rat i povezuju linije porodičnog prokletstva u jedinstvenu, kontinuiranu nit, koju namotava na sebe kao na kalem konačni usud dece prokletih, na koju se u pomenuta četiri dana survavaju gresi predaka.
Glavni lik, Aleksandar Đoković, pitomac PVO akademije, u trinaest povezanih novela, raspoređenih tako da svaka čini poglavlje zaokruženog romana, pripoveda svoja užasna sećanja, koja se teško mogu smestiti u poznati okvir slike sveta objašnjive prirodnom naukom. On sreće mrtvu devojku, svoju gimnazijsku ljubav, Natašu, pred kućom davno upokojenog ujka Vase, kod koga je kao dečak, zajedno sa sestrom Javorkom i porodicom odlazio na slavu, Svetog Iliju. U toj ukletoj, napuštenoj kući, koju, međutim, nastanjuju ne tek seni predaka, nego i njihove potpuno čulne pojave, nalazi se razrešenje svih njegovih deliričnih doživljaja, kao i odgovor na pitanje zašto mrtvi dolaze iz onostranosti.
Knjigom defiluje galerija muških i ženskih likova iz različitih epoha naše bliže prošlosti, a dovršavaju je protagonisti savremenih događaja, predodređeni ne jedino duhom svog vremena, nego i duhom mesta, na uloge koje su za njih, kako se čini, napisane pre njihovog rođenja.
Ujka Vasina slava je logički, ne i pripovedački, nastavak Stamenkovićevog prvog romana Gromovnici, koji zahvata događaje sa početka osamdesetih. Temporalna perspektiva Ujka Vasine slave povučena je prema liniji očnog horizonta na kraju te decenije, gde se sabiraju sledstva posvemašnje propasti za mnoga i još brojnija sagrešenja.
