„Jedanaest sadržinski raznolikih priča, koje korespondiraju na idejnom planu, ulančavajući se u jedinstvenu celinu u kojoj autor Milan Micić progovara o sudbini pojedinca u tragičnom iskustvu istorije, o sudbini čoveka stvaraoca, o umetniku i umetnosti, o tradiciji i identitetu, duhovnom, kulturnom i nacionalnom, o smislu čovekovih napora da u istorijskom nevremenu ostvaruje humanističke ideale. Odenute u ruho zgusnutih metafora, oniričkih i fantastičnih slika, oblikovane poetskim jezikom bogate asocijativnosti - one svedoče o izrazitoj jezičkoj imaginaciji i invenciji svog autora, priključujući se simboličko-poetskoj struji savremene srpske proze." (Biljana Mičić)
Teodor Pavlović (1804-1854), koji je rođen u Karlovu, današnjem Novom Miloševu, bio jeobnovitelj i reformator Matice srpske, njen prvi sekretar, urednik „Letopisa" Matice srpske, osnivač Galerije Matice srpske, osnivač prve muzejske zbirke u Srba, novinar i rodonačelnik žurnalistike u Srba, advokat, književnik, prevodilac - jedna od najistaknutijih, a nepravedno zaboravljenih, ličnosti srpskog naroda u prvoj polovini 19. veka, čije je pregalaštvo dalo trajni doprinos srpskoj kulturi.
