“Logika reke, pruge i otpada” je jedan od onih romana prvenaca koji istovremeno svom silinom najave dolazak jednog novog talenta na književnu scenu, a izgledaju kao delo iz već formiranog, iskusnog i ozbiljnog pera.
Maštovito pletući fabulu od alternativne istorije i istoriografije naše prestonice, portret Beograda koji je dao Daniel Kovač toplo je i emotivno, ali ne i popustiljvo svedočanstvo jednog pasioniranog skitača o pločnicima, parkovima, fasadama, zanatskim prodavničicama, trgovima i spomenicima. Svojevrsni priručnik za upotrebu grada.
Tri glavna junaka, kao tri dobra duha velegrada, vinovnici su, ali i akteri, fantastičke i oniričke beogradske svakodnevice, koju nam autor modernom poetikom, kreativnim stilom, prosvetiteljski dobronamerno, otkriva kao dobro čuvanu legendu.
Kvalitet ove knjige i potencijal njenog autora brzo su prepoznati od strane čitalaca, ali i kritičke javnosti, pa je 2002. godine našao svoje mesto u najužem izboru za NIN-ovu nagradu.
“Neblaziranog će čitaoca lako osvojiti redak Kovačev dar da zadrži i “upotrebi”, u prozni tekst pretoči onaj autentično dečački, “svetoistražiteljski”, s “racionalnog” stanovišta okrepljujuće detinjasti weltanschauung, a da pri tome – ispisujući posvetu jednom čudesnom dečačkom, Senzacijama prebogatom (sub)urbanom mikrosvetu kao Izgubljenom Raju – ne zapadne u pekmezastu detinjastost ili isprazno sentimentalnu razblićkanost.” – Teofil Pančić
