Imanentna teorija književnosti je književnoteorijski ogled iz ontologije i aksiologije književne umetnosti – pokušaj inoviranja teorije književnosti, zasnovan na savremenim saznanjima i dostignućima sve tri discipline nauke o književnosti: teorije, književne kritike i istorije književnosti. To podrazumeva konzistentnu teorijsku artikulaciju, nikako ne eklektičko, bilo analitičko, bilo zbirno ili sintetičko obuhvatanje svekolike književnoteorijske misli, svih relevantnih teorijskih pravaca, učenja ili koncepata, a ni selektivni, kritički ili sasvim arbitrarni izbor jedne književne teorije i jednog teoretičara ili više njih, već izlazak iz zone eklekticizma i prelazak na artikulaciju jedne nove teorije književnosti postupkom kritičke teorijske kristalizacije. Autor je odabrao seriju svojih književnokritičkih i književnoistorijskih analitičkih radova, u duhu modernih viđenja književnosti, iz kojih se može izvesti jedan konzistentan književnoteorijski koncept – prolegomena za novu teoriju književnosti.
