Iz pogovora
Jasna Kinđić napisala je magičnu knjigu i to nije fraza. Ove pesme treba čitati kao bajalice, kao repetativne mantre, kao molitve bogovima koji su vladali nekad, u drugom vremenu i na boljem mestu. U tom smislu ovo je izvorna poezija, ona koja se pevala u transu, koja se recitovala kraj vatre i koja je pored toga što je opčinjavala svoje slušaoce od njih tražila saučešće pretvarajući se u isceliteljski ritual očišćenja i oslobađanja.
