Eseji Mirka Magaraševića imaju nekoliko ciljeva: da osvetle onaj deo porodične privatnosti Miloša Crnjanskog sa porodicom Magarašević, koji je do sada bio sasvim nepoznat; da otkriju koliko je Crnjanski osećao i voleo Beograd kog više nema; da prošire dosadašnje uvide u poeme „Stražilovo“, „Lament nad Beogradom“, i utvrde odnos Isidore Sekulić prema putopisu Ljubav u Toskani, kao i stav Pavlovićeve Antologije (1964) prema poetici Crnjanskog.
Autor tumači izvorno dokumentaran i visok književni značaj Embahada (I–III), dok esej „Crnjanski, danas“ ukazuje, pre svega, na onaj pozitivan, noviji, otkrivalački odnos naše teorijske i analitičke kritike prema delu Miloša Crnjanskog.
Ovim multipolarnim pristupom Mirko Magarašević sa bezbroj biografskih detalja, uvodi čitaoce u prepoznavanje Crnjanskog u svome vremenu, pomaže da se on kao ličnost i pisac, danas, bolje primi i razume.
Gorana Raičević
