Ogledi i dnevnički zapisi Slavka Gordića imaju za svoj predmet savremenu srpsku književnost i naš književni život, kao i njihovo šire kulturno, nacionalno- istorijsko i civilizacijsko okružje. U prvom delu knjige rasvetljena su neka opštija obeležja naše novije poezije i proze, uočena u individualnim i grupnim opredeljenjima i ostvarenjima nekoliko desetina autora različite naraštajne pripadnosti i poetičko-tematske usmerenosti. Uz ove grupne portrete, u prvoj deonici knjige nalazimo i tri markantno ocrtana profila izrazitih intelektualno-kreativnih individualnosti (Sv. Velmar Janković, P. Palavestra, V. Čojanović). Drugi deo knjige čini dvadeset subjektivnije into- niranih zapisa, s povodima iz tekućeg kulturnog i opšteg života. Smisao krize – i krizu smisla – prepoznajemo kao motivacijsko i tragalačko ishodište ovih kratkih eseja. Njihovi junaci su Njegoš i Lalić, na putu kroz istorijska i književna (ne)vremena, poneki glasoviti svedok i akter rata i komunističke revolucije i, u najvećem broju, pesnici našeg doba, od S. Rakitića, Lj. Simovića i T. Kragujević do D. Aleksića i T. Marinkovića. U nekoliko navrata, mahom u komparativnom ključu i kontekstu, autorovu pažnju privlače i moderni strani pisci, poput Š. Hinija, P. Ostera, O. Pamuka i A. Kozlove. Neposredan, žustar i neretko polemičan, Gordićev pristup raznorodnim temama najčešće, međutim, uključuje i analitičko-interpretativnu skrupuloznost i metodičnost. Upravo u toj sprezi zanosa i discipline kao da razaznajemo ključno razlikovno obeležje ove esejistike.
