Tamilski princ-pesnik Illanko Adigal je u VI veku nove ere pretočio okosnicu drevne priče o Kanagi u epsku poemu Silapadikaram, jedan od pet Velikih epova u tamilskoj književnoj tradiciji. Tamilci, narod prastare kulture na jugu Indije, visoko cene ovo književno delo, koje sadrži 5270 poetskih redova. U njemu je slikovito opisano tamilsko društvo tog perioda, živost i bogatstvo njegovih gradova i luka, različite religijske i običajne tradicije. Priča teče kroz tri najmoćnija kraljevstva juga Indije – Čola, Pandja i Čera.
Ep Silapadikaram je među retkima u celokupnoj svetskoj predačkoj književnosti i po tome što umesto heroja, kako je uobičajeno, slavi heroinu – Kanagi. Opisan je njen životni put od srećnog venčanja za Kovalana, sina bogatog trgovca biserima iz lučkog grada Puhara, kroz patnje zbog njegovog neverstva, do bespogovornog prihvatanja dužnosti odane supruge, koja ga prati u izgnanstvo. U dramatičnim događanjima koji su usledili po njihovom dolasku u sveti grad Madurai, prestonicu Pandja kraljevstva, Kanagi doživljava potpuni preobražaj, od smerne supruge do razjarene boginje osvete, koja brani prastari zakon Dharme, ispravnog delanja.
Narod je Kanagi, ovenčanu slavom njene čestitosti i neustrašivosti potom počeo da slavi kao boginju. Hramovi posvećeni njoj su među najstarijima u zemlji Tamila i danas su mesta hodočašća i poklonjenja vrlinama čije je ona oličenje.
